A nova normativa comunitaria de residuos contempla etiquetas enerxéticas e de deseño ecolóxico das baterías similares ás dos frigoríficos, con información sobre a súa durabilidade ou resistencia aos golpes.
.jpg)
As baterías alimentan o mundo moderno. Ofrécennos a enerxía que necesitamos e determinan o futuro da mobilidade sostible. Pero a súa xestión e tratamento adecuado, para que se recuperen os valiosos compoñentes que inclúen e se minimice o seu impacto ambiental, supón un reto.
Europa quere alargar a vida destes dispositivos, facilitar a súa reciclaxe ou reutilización e evitar que cheguen a entulleiras. Para iso, é necesario ter información detallada sobre cada batería ao longo de toda a súa cadea de valor ,dende a orixe dos materiais que a compoñen e a súa eficiencia enerxética ata a súa capacidade de carga. Información que permita a todos os interesados (fabricantes, consumidores, recicladores, etc.) tomar decisións sostibles en canto á súa xestión e tratamento como residuos ao final da súa vida útil.
O consumo de baterías aumentou considerablemente nos últimos anos. Estes dispositivos empréganse nunha gran variedade de aplicacións que van desde dispositivos eléctricos e electrónicos como ordenadores ou teléfonos móbiles, compoñentes para coches eléctricos e vehículos eléctricos lixeiros como bicicletas e scooters, almacenamento de enerxía, así como para usos industriais. Ademais, o Foro Económico Mundial prevé un aumento significativo da demanda , principalmente debido ao aumento do transporte eléctricona transición cara enerxías limpas.
Na súa composición hai elementos de recursos finitos e, algúns deles, escasos en Europa como o cobalto, o litio ou o grafito, que a Comisión Europea considera materias primas fundamentais . Polo tanto, cando unha batería chega ao final da súa vida útil, debe xestionarse correctamente por dous motivos principais:
Unha vez clasificados en función da súa composición e perigosidade, os residuos de baterías trasládanse a depuradoras autorizadas. Ao aplicar a xerarquía de residuos, as plantas recuperan compoñentes valiosos, principalmente metais, que se reincorporan a novas baterías ou a outros procesos produtivos (materias primas secundarias), contribuíndo así á economía circular. Os compoñentes que non se poden reciclar poden recibir tratamento de valorización , xerando a mínima cantidade posible de residuos destinados á eliminación en vertedoiro .
En España, no marco da responsabilidade ampliada do produtor, o produtor debe ser responsable da recollida e xestión dos residuos de pilas que se introduzan no mercado. Os produtores de pilas son os que organizan e financian o tratamento e reciclaxe destes residuos recollidos en instalacións autorizadas.
A Lei 7/2022 de residuos e solos contaminados para a economía circular, no seu artigo 20, establece que cando os residuos se entregan a un xestor ou distribuidor intermedio, a responsabilidade do produtor inicial ou doutro posuidor do residuo remata ao tratamento final.
Entre as súas estratexias e medidas para promover a economía circular, a Unión Europea propón novos estándares para as baterías de vehículos eléctricos e dispositivos móbiles , para que sexan máis duradeiros e máis fáciles de manexar e reparar.
A partir do 20 de xuño de 2025, os teléfonos móbiles e as tabletas vendidas no mercado europeo deberán presentar unha etiquetaenerxética a escala AG coninformación sobre a súa eficiencia enerxética , a duración da batería, a protección contra o po e a auga e a resistencia a caídas ou danos accidentais.
Tamén é a primeira vez que un produto comercializado na UE terá que incluír unha etiqueta cunha puntuación de reparabilidade, que mostrará o fácil que é reparar. O obxectivo desta etiqueta enerxética dos dispositivos electrónicos é promover o consumo sostible e axudar aos consumidores a tomar decisións de compra máis informadas á hora de comprar estes produtos.
Os requisitos mínimos do regulamento de deseño ecolóxico da UE recentemente aprobado inclúen o deseño de baterías de maior duración. Estes deberán soportar polo menos 800 ciclos de carga e descarga, mantendo o 80% da súa capacidade inicial.
Tamén se aplican as normas de desmontaxe e reparación, incluíndo a obrigación dos produtores de deseñar dispositivos para que as baterías poidan retirarse facilmente sen danar o produto, así como proporcionar instrucións para que isto se poida facer con seguridade.
Ademais, deberán subministrar recambios con rapidez e durante polo menos sete anos despois da finalización das vendas do modelo. Estas novas regras axudarán a optimizar o uso e facilitar a reciclaxe de materias primas críticas.
En canto ás baterías de mobilidade eléctrica dispoñibles no mercado comunitario, a partir de febreiro de 2027 deberán incluír un "pasaporte de baterías" que ofreza unha visión completa do seu ciclo de vida. Este identificarase cun código QR e conterá unha ampla gama de información, incluíndo a vida útil prevista da batería, a orixe dos seus compoñentes, así como detalles sobre o seu historial de produción ou mantemento. A responsabilidade de proporcionar e actualizar esta información recae sobre a persoa que pon a batería no mercado.
Os pasaportes dixitais das baterías servirán como ferramenta para aumentar a transparencia e promover unha cadea de valor circular das baterías. Isto facilitará a comunicación e a colaboración en toda a cadea de subministración, compartindo datos cruciais para optimizar o uso da batería e garantir a reciclaxe eficiente.
O regulamento establece niveis mínimos obrigatorios de materiais recuperados dos residuos de baterías para diferentes períodos. Así como as porcentaxes mínimas de contido reciclado procedente de residuos de fabricación e de consumo para o seu uso en pilas novas.
En consonancia cos obxectivos europeos de circularidade, o "Green Deal" e a Axenda 2030 para o desenvolvemento sostible, a recuperación de compoñentes valiosos contidos nas baterías unha vez rematada a súa vida útil e a obtención de materias primas secundarias fai que os materiais permanezan na economía durante o maior tempo posible. Así, redúcese a necesidade de novas materias primas.
Alargar a vida útil das baterías, facer que duren máis tempo e promover a súa reparación reduce a demanda de materias primas virxes etamén a xeración de residuos electrónicos. Deste xeito, conséguese unha economía máis sostible e eficiente no uso dos recursos naturais. Todas estas medidas "axudan a facer que a economía da UE sexa máis circular, aforrar enerxía, reducir a nosa pegada de carbono, apoiar modelos de negocio circulares e ofrecer aos consumidores os beneficios do Pacto Verde Europeo", afirma a CE.
.jpg)
.jpg)
